Tasmanie. Derwent Bridge, Lake st Clair

Aan het eind van de dag zitten wij in het avondzonnetje heel tevreden op de veranda voor ons chalet en horen de lachende cookaburra. Ik herken het geluid omdat dat bij de aboriginal show werd nagedaan op een didjeredoo.
Ons chalet is back to the seventees met houten schrootjes en bruin-oranje gehaakte kussentjes maar schoon en compleet.
Dan gaan mijn gedachten naar de "short tracks" die wij vandaag gelopen hebben in het natuurpark Lake st Clair. Onderweg stond ik oog in oog met een levensgrote kangoeroe,fantastisch! Hij keek naar ons en toen wipte hij de bosjes in.
Eigenlijk waren wij op zoek naar het vogelbekdier maar zagen wel steeds
"vliegende" vissen, ook leuk hoor.
Langs de toegangsweg zagen wij een paar keer een mierenegel, een egel met een slurfje, wij zijn gestopt voor een foto. Bert wil ook wel zo'n egel in onze tuin, mieren te over.
Ik droom weg en denk aan de waterkrachtcentrale waar wij langs kwamen op weg hier naar toe, zomaar midden in de bergen in de bush-bush.
Over het ontstaan hiervan is een kunstenaar een houtsnijwerk "wall" aan het maken van 2m hoog en 100m lang. Hij begon in 2005 en hoopt in 2015 klaar te zijn. Wij bezochten het en vonden het erg mooi werk, maar hij moet wel doorwerken wil hij zijn deadline halen!
Het is nu lekker maar het was vochtig benauwd vandaag, gelukkig niet warmer dan 19gr en prima te doen.Na twee buitjes is de benauwdheid weg. Wij zijn benieuwd wat de dag van morgen ons zal brengen.