Melbourne

Maandags reden wij met de metro-trein naar Melbourne city. In ons gidsje stond een wandeling (heritage -mile) die wij halverwege oppikten. Wij liepen o.a. door china-town en zagen de bekende warme australische pantoffels die opa en oma tientallen jaren geleden al voor ons meenamen,maar wij schrokken van de prijs. Tants Corrie weet vast een goedkope adres
, dachten wij en lieten ze links liggen. Toen wij de drukte en het wandelen zat waren, namen wii de toeristische cirkel-tram naar het beginpunt en liepen vandaar naar de botanische tuin waar wij weer lekker tot rust kwamen. Langs de rivier waarop studenten aan het trainen waren voor roeiwedstrijden (en ik aan Edwin moest denken) was het een heerlijke wandeling terug naar de stad waar wij weer de Metro naar Boronia namen.
Die avond waren wij bij Marian uitgenodigd die voor ons een nederlandse maaltijd met bloemkool, broccolie, worteltjes, puree en kip op tafel toverde. Toe kregen wij een erg lekkere lemon-crumble met ijs.
Haar dochter Daniele was er ook met haar twee dochters, erg leuk om die ook te ontmoeten. Wij konden lekker buiten op het terras in het laatste zonnetje eten en praten.
Dinsdag ging ik met tante Corrie mee naar de klaverjasclub terwijl Bert liever wat thuis bleef rommelen.
‘s Middags gauw pantoffels kopen in het buurtwinkelcentrum ( die waren inderdaad veel goedkoper). Daarna de koffers in de auto en op naar Black Rock waar Rob, Helen en Zoe wonen. Zij hadden ons uitgenodigd een avond en nacht bij hen te blijven omdat het anders woensdagochtend zo'n gesjouw met de koffers zou zijn. Helen wilde ons wel naar het auto-verhuur bedrijf rijden. Wat een warm onthaal door iedereen zeg, wat heerlijk om zo een paar dagen opgenomen te worden in de liefde en zorg die de leden van dit grote gezin voor elkaar voelen.
Helen, Rob en Zoe weten het ons wel erg naar de zin te maken. De BBQ wordt opgestookt en er worden pounched patatoes, een zelf gevangen snapper en een mooi stuk varken op gebraden. Uit de wijnkelder komt een collectie wijn die niet te versmaden is en ook de salade is fantastisch.
Wij genieten van dit alles vanuit de woonkamer met uitzicht op de ondergaande zon in de great ocean en tanta Corrie laat iedereen zeggen: Ik heb de zon in de zee zien zakken (maar dan op zijn amsterdams;-) ).
Tot slot een glas port uit het eikenhouten vat en daarbij uitgebreide verhalen maken een avond eigenlijk veel te kort.