Mildura

Sandy en Kevin hadden ons al gewaarschuwd, er is niet veel te zien op de weg naar Mildura. Dus toen we vertrokken, hadden we al uitgemaakt waar we een koffiestop zouden maken. In Horsham, het laatste plaatsje voor de leegte van het binnenland. Best een gezellig stadje overigens. Daarna de rechte weg tussen eindeloze droge stoppels, want de graanoogst is al geweest. Behalve een enkele roadtrain, zo'n vrachtwagen met dubbele aanhanger met een lengte van 30 meter, geen verkeer. Je zou wel 200 willen rijden,maar mag maar 100. Het vermaak, ruis op de radio en zo nu en dan een bord: Rotary sponsort hier het wegonderhoud. Toen de Lyons Club de sponsoring overnam, troffen we zowaar een picknickplek met overkapping en veel vliegen. Gauw door naar Mildura, 60.000 inwoners aan een van de langste rivieren van Australië. Na drie keer door het centrum gereden te zijn, kwamen we tot de conclusie, dat dit toch echt het centrum was. Donderdag zijn we met Graham, een aboriginal, op stap geweest naar Lake Mungo. Na een ruime 100 km over onverharde wegen door de outback langs opgedroogde zoutmeren, kwamen we bij dit ook al 25.000 jaar opgedroogde meer. Een wonderschoon gebied waar een oever van 22 km lang boven het landschap uitsteekt. Erosie heeft er behoorlijk huisgehouden, wat het eigenlijk alleen nog maar mooier maakt. De oever heeft overigens als Engelse naam " de Chinese muur ", ook als verwijzing naar de Chinese gastarbeiders die hier als schurenbouwers en schaapscheerders gewerkt hebben. Graham heeft ons verteld over het leven en denken van de aboriginals en hoe dit het oudste voortdurend bewoonde gebied op aarde was. Volgens zijn zeggen is het al 60.000 jaar bewoond. De vondst van een stuk schedel van het Mungomeisje in 1969 en de Mungoman in 1974, beide zo'n 42.000 jaar oud, tonen volgens hem aan, dat de oudste moderne mens uit Australië komt en niet uit Afrika. Na ter plekke de zonsondergang te hebben meegemaakt, zijn we uitgezwaaid door kangeroes en emoes weer teruggekeerd in Mildura.