Barossa valley

De weg van Mildura richting Adelaide was alnet zo slaapverwekkend als de weg naar Mildura. Dat was men zich hier wel bewust gezien de vele waarschuwingborden langs de weg. Wij vonden het wel vermakeijk ze te noteren. Hier komen ze.
Fatigue zone next 90km; Drowsy drivers die; a microsleep can kill in seconds; powernaps saves lives; yawning, take a powernap; save lives, open your eyes; fatigue kills; powernap now; arrive alive; fatigue is fatal;
for safety sake, take a break; dont become a fatality marker;
stop, revive, survive; stay awake take a break.

De aarde was rood, de hemel strakblauw, de bomen steeds kleiner, het land net zo vlak als thuis.
Een paar km nadat wij de grens van Victoria naar Zuid-Australie over waren, zagen wij weer de waarschuwingsborden dat wij geen fruit en groente mee de grens over mochten nemen. Maar ditmaal bleef het er niet bij, wij kregen zelfs controle! Nadat wij de kofferbak openden en de beambte alleen maar koffers zag, geloofde hij het al snel. Nog een blik op de achterbank en wij mochten verder.
Al snel veranderde het landschap, het werd heuvelachtiger en groener, veel fruitkwekerijeren waaronder veel wijnstruiken die al gauw de overhand namen. Wij waren aangekomen in Barossa valley. Veel rozen langs de weg toen wij de plaats Tanunda inreden. Zelfs elke rij wijnstruiken heeft op de kop een rozenstruikje.
In inze B&B kregen wij de honeymoon-suite terwijl het pas volgende week onze huwelijksverjaardag is :-) Wat een luxe weer voor onze persoontjes. Toen iedereen weg was gluurden wij even in de andere kamers en de onze was echt twee keer zo ruim en mooi ingericht met wel 20 kussens!!!

De zaterdag begon met een gigantisch ontbijt, je hebt toch een goede ondergrond nodig als je een wijntour gaat doen werd ons verteld.
Om tien uur vertrokken wij, haalden vier mannen op van de camping en reden naar Chateau-Tanunda. Het begon goed, de gastvrouw liet ons 12!! wijnen proeven, ons ondertussen vermakend met allerlei weetjes en anekdotes. Gelukkig stond er ook voldoende water op de bar om tussendoor te drinken want wijn uitspugen vond ik toen nog zonde.
Bij de tweede winerie begon het verhaal opnieuw maar dan zonder de verhaaltjes. Eerst de sprankelende witte, dan de riesling, dan steeds drogere witte, dan over naar rood."Zegt u maar wat u proeven wilt" klonk het steeds.
Op naar de derde en daar gelukkig ook een prima lunch. En na de lunch nog twee wijnproeverijen. Hoewel de mannen stoer doorgingen, moest ik echt afhaken, maar toen als laatste de portwijn geschonken werd, was ik weer van de partij. Vrolijk werden wij tegen vieren weer naar onze B&B gebracht. Wij hadden ons ingehouden en maar twee flessen gekocht, maar als je zag wat sommige reisgenoten kochten, terwijl die straks ook met het vliegtuig naar huis moeten.
Wij waren hard aan koffie toe en hadden weer een fantastische dag gehad.