Mariners falls

Wij zitten weer in een boshuis met schrootjes en een grote veranda. Er moeten 's nachts glimwormpjes zijn maar de eerste nacht zagen wij die niet. Wel vloog er een vleermuis in ons huis rond toen wij zaten te eten. Wij wilden eerst onze maaltijd beeindigen voor wij hem naar buiten lieten maar hij bleef zo zenuwachtig rondjes vliegen dat wij eerder de deur voor hem openden. Toen was hij zo weg.
Het is fris in ons huis dus konden wij meteen onze nieuwe pantoffels in gebruik nemen en 's avonds staken wij de open haard aan en hadden zo een behaaglijk rustige avond.
De volgende dag besluiten wij een wandeling naar de waterval te maken. Eigenlijk is het wandelpad afgesloten want 2 jaar terug heeft iemend die met storm ging wandelen een ernstig ongeluk gehad en is een proces voor schadevergoeding begonnen. Sindsdien is het pad geblokkeerd en wordt er geen onderhoud gepleegd. Des te spannender is de wandeling. Sam de terrein-labrador, loopt met ons mee. Twee keer denk ik bij een omgevallen boom:"ik ga terug" maar dan staat Sam met zwiepende staart en verwachtingsvolle ogen aan de andere kant naar mij kijken. Meer aanmoediging heb ik niet nodig. Sam is helemaal door het dolle heen als wij de waterval bereiken en hij lekker kan poedelen in het water.
Er staan hier ook veel eucalyptusbomen. Ik vind het een mooi gezicht zoals ze hun oude bast loslaten en er dan als 'vellen' omheen hangen. Een fraaie rode kleur hebben ze. Er staan hier ook weer grote boomvarens en het is niet zo vreemd dat het aan Tasmanie doet denken. Heeeel lang geleden heeft Tasmanie op deze plaats vastgezeten aan het vaste land. Tegen de avond komt er een cookaburra op de veranda zitten. Hij geeft ons alle tijd om een foto te maken. Later zit hij met zijn familie in een boom vlakbij.
's Avonds gaan wij gewapend met een zaklamp op zoek naar de glimwormpjes en ja hoor ik heb ze nu ook gezien, zonder gevaarlijke afdaling een grot in zoals Bert op Tasmanie heeft gedaan. Eerst lijken het er niet zoveel maar als je ogen aan het donker gewend zijn zie je er steeds meer. Je ziet de lichtjes sterker worden en weer dimmen, heel grappig. Als je er met de lamp op schijnt zie je niet meer dan een wit verfspatje op een blaadje.
Daarna weer snel terug naar de open haard.