Port Fairy en Halls Gap

Vrijdagavond kwamen wij dan in het beachhouse waar ik mij zo opverheugd had. Inderdaad je liep er zo van het teras het verlaten zandstrand op en vanuit onze slaapkamer hadden wij een magnifiek uitzicht over de oceaan.
Maar het was net aan 20gr en een koude wind zorgde ervoor dat wij niet op het teras konden zitten. Het zeewater was zelfs te koud om pootje te baden.
Wat doe je dan, je maakt een strandwandeling en zoekt de McDonalds op om aan je blog te werken met een kop lekkere koffie en loopt wat door het stadje met de mooie naam Warrnambool. Grappig dat naast plaatsnamen die je ook in Groot Brittannië vind je toch ook veel namen tegenkomt met een duidelijke aboriginal oorsprong.
Erg rouwig waren wij niet toen wij vanmorgen weer het binnenland in gingen.
Wij reden naar de Grampians, twee lange evenwijdige bergruggen, begroeid met bomen. Ertussendoor loopt een rechte autoweg 80 km lang, geen zijwegen, geen uitkijkjes en geen tegenliggers. Leuk al die bomen maar na een half uur begon het al te vervelen. Gelukkig brak de zon door toen wij de bergen inreden en onderbraken wij de rit met een wandelingetje naar een uitzichtpunt. Een easy family wandeling noemden ze het, mij valt het tegen, zo makkelijk is het niet.
Na nog eens een uur rijden kwamen wij in Halls Gap. Wat toeristisch, het lijkt Valkenburg wel, later realiseerden wij ons dat het zondagmiddag was. Maandags was het gelukkig veel stiller.
Onze B&B ligt nog 12 km verder. Al snel reden wij een steppe-achtig landschap in waar ons lieflijke verblijf ligt. Wij worden hartelijk ontvangen door Sandy en Kevin.
's Avonds rijden wij terug naar Halls Gap voor het diner en vinden een restaurant met mooie"views" op de mountains. Wij kunnen er lekker buiten eten terwijl de kangeroes voor onze neus huppelen.